Drie delen
Het stuk bestaat uit drie delen van elk ruim een uur, daartussendoor hielden we pauzes waarin soep kon worden gegeten en koffie gedronken. Het aardige van zo’n lezing voor mij als schrijver en voor Jeroen als regisseur is dat het afstand creëert. Tijdens het schrijven ben je vaak zo opgeslokt door je eigen gedachtes en je eigen dialogen dat je het overzicht kwijtraakt op wat je precies aan het doen bent. Een lezing schept de ruimte om samen met het publiek de tekst als iets nieuws te ondergaan.
Blij verrast
Ik was blij verrast hoe goed er gelezen werd door de voltallige cast, en ook werd ik verrast door sommige scenes waaraan ik getwijfeld had. Maar tegelijk waren er scenes die ik ineens veel te lang vond, of die ik ervoer als nodeloze zijwegen. Na afloop hebben we uitgebreid nagepraat aan de bar. Mensen hadden het een interessante avond gevonden, en zich goed vermaakt (er werd veel gelachen). Er kwam kritiek op een aantal scenes en ook op het einde, dat sommigen te weinig hoopvol vonden. Anderen kwamen met feitelijke aanvullingen en opmerkingen. En ondanks de research die ik had gedaan, kreeg ik toch ook weer heel veel nieuws te horen, o.a. over het besluit van het kabinet om na de beving bij Huizinge in 2012 (de krachtigste tot nu toe), de winning niet omlaag te brengen, maar juist te verhogen, recht tegen het advies van het Staatstoezicht op de Mijnbouw in.
Zenuwslopende maar interessante avond
Voor mij als schrijver was het een zenuwslopende, maar interessante avond, waarin ik in korte tijd heel veel leerde over mijn eigen stuk. Ik vond het enorm bemoedigend en leuk hoe betrokken mensen zich betonen op zo’n avond.
Tjeerd Bisschoff