Jeroen over Lutgenau
Op dit moment werk ik aan het Project Lutgenau, op basis van de verzameling van ruim 90.000 foto’s die ik 12 jaar geleden op de markt in Rotterdam kocht. In 163 ordners, keurig op datum gerangschikt, documenteerde Rotterdammer Franz Lutgenau zijn wandel-, fiets- en autotochten. Een groot deel in zwart wit. Verstilde landschapsfoto’s, vaak niet meer dan een weggetje met wat bomen, de horizon in de verte.
Toen ik de verzameling tegen het lijf liep was de eerste foto die ik zag, in een willekeurig opengeslagen ordner, een met schelpen verhard fietspaadje langs een kanaal dat me erg bekend voorkwam. Was dat niet de dijk langs de Berkelse Zweth? En inderdaad, in de verte op de foto de boerderij van mijn opa en oma! Ik moest die verzameling kopen, geen twijfel mogelijk.
Sindsdien blader ik regelmatig door de ordners. Duizenden beelden van bossen, straten, N-wegen langs boerderijen. Je wordt er heel rustig van. Hoe vertaal ik die fascinerende verzameling foto’s naar een voorstelling? Ik denk aan projecties, muziek, een monoloog. Een roadmovie van een mensenleven. Met een tekst geïnspireerd op de Taoïstische filosofie die mij de laatste tijd veel nieuwe inzichten geeft.
Ik stel het schrijven nog even uit, durf er nog niet echt aan te beginnen, bang om in de lege beelden van Lutgenau te verdwalen. Misschien moeten componist Jaap van Keulen en ik de muziek en tekst gezamenlijk ontwikkelen, al improviserend. Ondertussen zijn we in gesprek geraakt met het Nederlands Fotomuseum, waar we graag zouden willen spelen.
Zo gaat de zoektocht naar ruimte, inspiratie en mogelijkheden voor nieuw werk. Op een bescheidener schaal dan we gewend waren. En zonder de vertrouwde groep mensen om ons heen die zo lang het hart, de ziel en het gezicht van ons gezelschap waren. Het is wennen. En we zijn benieuwd waar deze nieuwe reis ons brengt.
